In mijn woonplaats Franeker heb ik met een gebedsmaatje vele gebedswandelingen door de stad gemaakt. We baden voor eenheid onder gelovigen in de stad en voor de diverse kerken en denominaties. Vast onderdeel op onze gebedsreizen was een bezoek aan het terrein waar de psychiatrische kliniek stond. We baden om herstel en bevrijding voor de daar aanwezige patiënten.

Op een prachtige zomerse avond zagen we dat twee vliegtuigen hoog in de lucht elkaar kruisten en een kruis tekenden dat door de ondergaande zon rood kleurde. Precies boven het terrein met de kliniek. Voor ons was dit een teken van Gods aanwezigheid en trouw. Net zoals we van tijd tot tijd de regenboog kunnen waarnemen. We wisten heel zeker dat God iets zou gaan bewerken.

Toch duurde het even voordat we ontdekten wat dit was…

Vele jaren later werd ik tijdens een samenkomst gevraagd of ik iets zou willen delen over mijn ‘gebedsreizen’. Ik deelde mijn ervaringen van de gebedswandelingen door Franeker en vertelde over ons gebedsmoment bij de psychiatrische kliniek. Na mijn verhaal kwam er een vrouw van middelbare leeftijd huilend op mij af en vertelde dat zij in die periode in een isoleercel zat opgesloten en een einde aan haar leven wilde maken. Zij werd op een krachtige manier door God aangeraakt en ze gaf haar leven aan Jezus. Voor haar was dit getuigenis het laatste puzzelstukje in haar reis naar herstel, bevrijding en genezing.

Wat een bemoediging was dit getuigenis! Zowel voor haar als voor ons. Mijn gebedsmaatje en ik kwamen steeds bemoedigd en blij terug van onze gebedswandelingen. Ook in de bijbel lees ik dat Jezus mensen hiervoor uitnodigt: in Lucas 10:1-20 wijst Jezus naast zijn 12 discipelen nog 72 aan die Hij twee aan twee voor Zich uit zond naar alle steden en plaatsen waar Hij zelf komen zou. Prachtig principe om twee aan twee uit te gaan en om dan ook daarna met blijdschap terug te komen om te getuigen van de wonderen en tekenen.

Telkens als ik denk aan dit verhaal versterkt het mijn geloof in de bijzondere kracht van gebed. Ik hoop dat als je dit leest het je aanmoedigt te (blijven) bidden voor mensen om je heen! Ik zie er naar uit meer verhalen te horen die ons geloof laten groeien! 

Jan Posthumus is 71 jaar, getrouwd met Jeltje en samen wonen zij in Franeker. Jan heeft een passie voor gebed en is al jaren actief lid van de gebedsgroep van de kerk. Ook heeft hij een groot hart voor Israël en is betrokken bij het ICJE Nederland.